Z czym zmaga się zarządca? Rozliczenie kosztów związanych z centralnym ogrzewaniem jest wg mnie najtrudniejszym zadaniem dla każdego zarządcy zasobów mieszkaniowych. Składa się na to kilka czynników takich jak: - brak precyzyjnych zapisów w ustawie Prawo energetyczne, - w zdecydowanej większości brak możliwości jednoznacznego pomiaru zużytego ciepła, - pewna dowolność w tworzeniu wewnętrznych regulaminów rozliczeń, bez ustawowego wskazania określonych wartości i kryteriów, jakie powinny bezwzględnie zawierać, - trudności w przeprowadzeniu kluczowych zmian w uchwalonym regulaminie centralnego ogrzewania, - instalacje centralnego ogrzewania i centralnej ciepłej wody, które projektowane były dla budynków o innych parametrach energochłonności, - brak wiedzy mieszkańców o zasadach rozliczeń, - brak wiedzy mieszkańców o sposobach zachowań związanych np. z obsługą zaworów termostatycznych (odpowiednie wietrzenie, obserwowanie działania zaworu termostatycznego), Regulamin – podstawowe cechy. Biorąc pod uwagę powyższe trudności wydaje się, że kluczowe znaczenie ma jakość uchwalonego regulaminu rozliczania kosztów centralnego ogrzewania. Powinien on uwzględniać następujące elementy: 1. Podział kosztów na stałe i zmienne. 2. Koszty stałe niezależne od zużycia powinny uwzględniać: Koszty stałe wynikające bezpośrednio z faktur dostawcy ciepła Koszty stałe związane z ogrzewaniem części wspólnych nieruchomości, łazienek, pralni, suszarni, klatek schodowych, stratami ciepła występującymi na przesyle w przypadku węzłów grupowych. Wysokość kosztów stałych powinna odzwierciedlać jakość i sposób wykonania instalacji centralnego ogrzewania, docieplenie budynku, a nawet sposób zachowań mieszkańców w trakcie sezonu grzewczego. Jak więc widać koszty stałe w rozliczeniu z mieszkańcami będą wyższe niż koszty stałe uwidocznione bezpośrednio na fakturze dostawcy ciepła. Podstawową kwestią do rozwiązania w tym zakresie jest ustalenie proporcji tych kosztów. Od tego zapisu w głównej mierze zależy jakość regulaminu. 3. Koszty zmienne powinny być powiązane ze wskazaniami podzielników kosztów ogrzewania oraz współczynnikami korekcyjnymi uwzględniającymi typ grzejnika (UF) i położenia lokalu w bryle budynku (LAF). 4. Sposób rozliczania dla lokali, w których zanotowano bardzo niskie zużycie energii powodujące wzrost kosztów ogrzewania dla lokali sąsiednich czyli tzw. subsydiowanie skrośne wynikające z przenikalności cieplnej przegród (ścian) w mieszkaniach. Stosowany w regulaminach „domiar” dla ww. lokali jest bardzo źle odbierany przez ich mieszkańców. Jest on traktowany jako „oszustwo” przez osoby, które minimalne wskazania podzielników tłumaczą oszczędzaniem bądź takim, a nie innym sposobem korzystania z lokalu (akceptacja niższych temperatur, wyjazd, pobyt w szpitalu itp.). Oczywiste jest jednak, że umieszczenie takiego zapisu jest zgodne z prawem i zmierza do ochrony pozostałych lokatorów w nieruchomości. Potwierdzeniem prawidłowości takiego sposobu postępowania może być część z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z 2013 roku: „…Sąd w dalszej kolejności wskazał, iż instytut (...) w W. stwierdził, iż podstawą rozliczania kosztów ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania był obowiązujący w rozliczanym okresie Regulamin rozliczania zużycia ciepła w (...) w B.. Według Instytutu w par. 4 pkt. 2 tego regulaminu postanowiono, że w celu ograniczenia subsydiowania skrośnego, tj. korzystania z ciepła z lokalu sąsiedniego bez ponoszenia z tego tytułu opłat, ustala się dla lokalu minimalną ilość jednostek obliczeniowych, jako iloczyn 50 % średniej ilości jednostek obliczeniowych przypadających na 1 m ( 2 )powierzchni użytkowej wszystkich lokali mieszkalnych w danym budynku. Wskazano nadto, że wprowadzenie takiego postanowienia jest ochroną mieszkańców należycie ogrzewających swoje mieszkania przed mieszkańcami działającym: sprzecznie z zasadami współżycia społecznego, tzn. ograniczającymi doprowadzenie ciepła do swoich mieszkań przez np. manipulowanie nastawami zaworów grzejnikowych i w ten sposób korzystającymi bez opłat z ciepła przenikającego z sąsiednich mieszkań. Zapis w § 4 zatem ogranicza skutki takiego działania…” 5. Sposób rozliczania zamiennego, jeżeli zaistnieją okoliczności uniemożliwiające właściwe rozliczenie ciepła za pomocą podstawowej metody rozliczenia. 6. Sposób rozliczenia osób uchylających się od udostępnienia lokalu do odczytu urządzeń wskaźnikowych lub pomiarowych. 7. Sposób rozliczenia lokali z uszkodzonymi urządzeniami rejestrującymi. 8. Sposób rozliczenia lokalu przy zmianie właściciela. Jak więc widać podstawowym elementem (ale nie jedynym) mającym wpływ na jakość regulaminu jest przyjęcie odpowiednich proporcji kosztów stałych i zmiennych. To jest jednak ten element, który budzi najwięcej kontrowersji. Wysoki (pojęcie względne) udział kosztów stałych powoduje najczęściej reakcje negatywne użytkowników lokali, którzy zużywają małą ilość ciepła lub wręcz nadmiernie ograniczają jego zużycie kosztem lokali sąsiednich. Ma to również miejsce w stosunku do lokali niezamieszkałych z zakręconymi zaworami termoregulacyjnymi. Wiele osób tłumaczy niski poziom zarejestrowanych jednostek tzw. „ciepłym mieszkaniem”. Ciepłe mieszkanie nie bierze się jednak znikąd. Mieszkanie same w sobie nie „produkuje” ciepła lecz pozyskuje je ze źródeł zewnętrznych, w tym z mieszkań bezpośrednio przyległych i ogrzewanych. Można spotkać wiele mieszkań ogrzewanych np. przez nieopomiarowane piony łazienkowe. Szczególnie dotyczy to okresów o niezbyt niskich temperaturach zewnętrznych. W wielu łazienkach znajdują się grzejniki dużej mocy obliczone dla mieszkań w budynku niedocieplonym ze starą stolarką okienną. Jest też oczywiste, że pełna termomodernizacja budynku ze zmianą instalacji, wymianą zaworów termostatycznych z ograniczeniem minimalnej temperatury do 160C nie była praktycznie nigdzie realizowana ze względu na wysokie koszty takiej operacji. Można spotkać się również z częstym argumentem: „po to mam podzielniki, żebym płacił za to, co zużyję”. Rzeczywiście, wprowadzenie podzielników kosztów ogrzewania miało na celu ograniczenie zużycia ciepła. Okazuje się jednak, że w praktyce w wielu przypadkach dochodzi do nadmiernego wychładzania mieszkań, ograniczania wentylacji i w konsekwencji do zaburzenia gospodarki cieplnej lokali. Pojawiają się sytuacje niepożądane np. w postaci zagrzybienia mieszkań, co niewątpliwie ma negatywny wpływ na zdrowie mieszkańców i nie służy właściwemu utrzymaniu substancji mieszkaniowej. Inny aspekt związany z nadmiernym oszczędzaniem dotyczy kwestii finansowych, a więc tych, na które mieszkańcy zwracają największą uwagę. Dochodzi do sytuacji, w których osoba „oszczędzająca” otrzymuje tzw. domiar, czyli sztucznie, na podstawie odpowiednich zapisów w regulaminie, podnosi się jej opłaty za zbyt niskie, w odniesieniu do pozostałych mieszkańców nieruchomości, zużycie ciepła. Tak więc nie dość, że często miała niższy komfort ciepła to jeszcze musi za to zapłacić. Ta kwestia była poruszona na początku tego artykułu. Trochę polityki. Należy pamiętać, że regulamin rozliczania kosztów centralnego ogrzewania jest przygotowywany przez Zarząd Spółdzielni i uchwalany przez Radę Nadzorczą po zasięgnięciu opinii poszczególnych Rad Osiedli. Praktyka pokazuje, że każde nowe rozwiązanie, które w jakiś sposób zmienia istniejące zasady nie jest łatwo akceptowalne. Tym bardziej jeżeli wiąże się ono np. z „ograniczeniem wysokości zwrotów” przy otrzymaniu rozliczenia ciepła. Co można zrobić? W sytuacji braku realnych możliwości zmiany regulaminu, braku sensownych rozwiązań ustawowych należy podejmować systematyczne kroki służące dostosowaniu istniejących instalacji do utrzymywania odpowiednich parametrów. Służy do tego wycinanie przerzutów czynnika grzewczego, montowanie zaworów podpionowych utrzymujących właściwe parametry instalacji czy też montaż zaworów termoregulacyjnych ograniczających możliwość wychłodzenia mieszkania do temperatury niższej niż 16 stopni C. Ważna jest też nieustanna edukacja użytkowników lokali w zakresie obsługi zaworów termostatycznych np. w aspekcie wietrzenia mieszkań. Mirosław Bajzert Prezes Zarządu SM „Kolejarz”ogrzewania klatki schodowej) które rozlicza sie proporcjonalnie do iloéci lokali w budynku w równych czešciach na kaŽdy lokal/stosownie do wysokoéci udzia\u w nieruchomoéci wspólnej. Ilošé zuŽytego ciepka w danym lokalu oblicza sie mnoŽqc iloéé GJ wg wskazania urzqdzenia pomiarowego i wartošé GJ obliczonq tak jak wskazano w ust. 1. Kiedy rozliczenie za centralne ogrzewanie?Rozliczenie kosztów ciepła zależne będzie przede wszystkim od ustaleń między dostawcą energii a osobą zobowiązaną do rozliczenia kosztów ciepła dostarczanego do budynku wielolokalowego. Zgodnie z przepisami na mocy zapisu art. 45 Prawa energetycznego będzie to właściciel obiektu lub jego zarządca. Do jego obowiązków będzie należeć rozliczenie całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i kosztów ogrzewania następuje po zakończeniu sezonu grzewczego. To kiedy zakończy się sezon grzewczy, zależne jest natomiast od kilku czynników, np. rzeczywistej temperatury na zewnątrz. Mieszkańcy budynków wielolokalowych są jednak zobowiązani do wnoszenia miesięcznych zaliczek na poczet należności z tytułu kosztów zakupu ciepła przez cały okres rozliczeniowy. Ich wysokość zaś ustalana jest na podstawie prognoz zużycia. Ostateczne rozliczenie kosztów centralnego ogrzewania, a tym samym wpłat zaliczkowych następuje w terminie 3 miesięcy od zakończenia danego okresu rozliczeniowego. W tym czasie rozliczane są wszelkie "nadpłaty" i "niedopłaty" dotyczące też: 14. Okresem rozliczeniowym kosztów centralnego ogrzewania jest rok kalendarzowy liczony od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. 15. Koszty centralnego ogrzewania lokali użytkowych, wykorzystywanych na potrzeby własne Spółdzielni obciążają wraz z podatkiem VAT koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Informacja o sposobie rozliczania Dodano: 2021-12-07 INFORMACJA DLA MIESZKAŃCÓW o sposobie rozliczania centralnego ogrzewania w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” w Zawierciu Z uwagi na bardzo duże zainteresowanie mieszkańców sposobem rozliczania kosztów dostawy energii cieplnej Spółdzielnia Mieszkaniowa „HUTNIK” w Zawierciu prezentuje poniżej informację w tym zakresie. Podstawy prawne rozliczania kosztów zakupu energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania to: Ustawa Prawo energetyczne z 10 kwietnia 1997r. (tj. z dnia 31 marca 2021r. z 2021r. poz. 716). Statut Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” w Zawierciu zarejestrowany w Sadzie Rejonowym w Częstochowie w dniu Uchwała Zebrania Przedstawicieli Członków Nr 2 z dnia upoważniająca Zarząd do wykonania modernizacji instalacji w całych zasobach mieszkaniowych Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK w Zawierciu, w tym montażu podzielników kosztów. Regulamin rozliczania kosztów dostawy i zużycia ciepła w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” w Zawierciu zatwierdzony uchwałą Rady Nadzorczej Nr 5/2013r. w dniu obowiązuje od dnia z późniejszymi zmianami. Na podstawie w/w uregulowań prawnych, we wszystkich budynkach Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” instalacje centralnego ogrzewania zostały wyposażone w zawory oraz głowice termostatyczne regulujące dopływ czynnika grzewczego do grzejników, a także podzielniki kosztów ogrzewania. Podzielniki nie są urządzeniami pomiarowymi mierzącymi zużycie ciepła w jednostkach fizycznych. Są to przyrządy do rejestrowania ilości oddawanego ciepła przez grzejniki, ustalające wielkość emisji ciepła w lokalach, w jednostkach umownych, które są zliczane w poszczególnych lokalach, a następnie w całym budynku. Podstawą do rozliczenia kosztów ciepła na poszczególne lokale są koszty poniesione przez Spółdzielnię odpowiednio z sieci ciepłowniczej dostawcy (TAURON Ciepło Sp, z lub z własnego źródła ciepła (kotłownia gazowa). W przypadku dostawy ciepła z sieci ciepłowniczej opłaty, którymi przedsiębiorstwo ciepłownicze obciąża Spółdzielnię za dostarczone ciepło obejmują: opłatę za zamówioną moc cieplną - za gotowość dostarczania do danego budynku zamówionej ilości ciepła, opłatę za ciepło - za faktycznie dostarczoną do nieruchomości ilość ciepła w okresie rozliczeniowym. Ilość ta mierzona jest przez ciepłomierz zainstalowany w pomieszczeniu węzła cieplnego, opłatę za nośnik ciepła - za pobraną lub straconą wodę w sieci wewnętrznej w budynku np, z powodu remontu bądź awarii, opłatę przesyłową - stała zależna od mocy cieplnej, zmienna zależna od ilości pobranego ciepła. W przypadku dostawy ciepła z własnych źródeł rozliczeniu na końcowych użytkowników podlegają bezpośrednie koszty wyprodukowania ciepła jak zakup gazu i energii elektrycznej do jego produkcji oraz obsługa kotłowni. Zgodnie z zapisami zawartymi w Statucie Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” Spółdzielnia dzieli całkowity koszt dostawy ciepła do celów centralnego ogrzewania na koszty stałe oraz koszty zmienne wg proporcji 70/30%, W skład kosztów stałych, niezależnych bezpośrednio od użytkowników wchodzi zużycie ciepła w pomieszczeniach wspólnych (klatki schodowe, korytarze, pralnie, suszarnie) oraz nieopomiarowane łazienki, kuchnie i piony a także składniki opłaty stałej wnoszonej do dostawcy ciepła tj. opłata za zamówioną moc cieplną, opłata przesyłowa, opłata za nośnik ciepła jak również przenikanie energii cieplnej przez nieizolowane ściany między lokalami. Koszty stałe użytkownicy pokrywają solidarnie, dlatego też dzieli się je proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali wyrażonej w m2, niezależnie od zużycia ciepła. W wyniku tego działania otrzymuje się cenę ogrzewania m2 powierzchni będącą podstawą do wyliczenia kosztu stałego na poszczególne lokale, w poszczególnym sezonie grzewczym. Koszty zmienne - jako część kosztów powstających w lokalach, zależna od użytkownika, dzielona wg wskazań podzielników kosztów ogrzewania. Odczytane wskazania podzielników kosztów z każdego grzejnika wyrażone są w tzw. jednostkach zużycia i po uwzględnieniu współczynników korygujących LAF i oceny grzejnika przeliczane są na jednostki zużycia. Jest to niezbędne z uwagi na fakt, iż lokale w tym samym budynku są różnie usytuowane. Współczynniki korygujące tzw. LAF (w rozliczeniu indywidualnym oznaczone jako Rm) dla lokali niekorzystnie położonych w bryle budynku np. przy ścianach szczytowych, pod nieogrzewanym stropodachem, nad nieogrzewaną piwnicą mają wartości mniejsze od jedności, wyrażone ułamkiem dziesiętnym. Dla lokali najcieplejszych w budynku stosuje się współczynnik równy 1,0. Współczynnik korygujący stosuje się do poszczególnych jednostek zużycia wszystkich podzielników w danym lokalu. Współczynnik oceny grzejnika uwzględnia wielkość, konstrukcję i moc grzejnika. Współczynnik ten rośnie proporcjonalnie do mocy. Wyliczony jest dla każdego grzejnika w lokalu, jest stały i może się zmienić jedynie w przypadku zmiany grzejnika. Przemnażając poszczególne wskazania podzielników przez współczynniki korygujące (Rm i oceny grzejnika) otrzymujemy skorygowane jednostki ciepła w danym lokalu stanowiące jednostki do rozliczenia. Koszty zmienne (30% kosztów poniesionych na zakup ciepła) dzieli się na sumę zużycia wskazań wszystkich podzielników kosztów ogrzewania dla całego rozliczanego budynku. W wyniku tego działania otrzymuje się cenę za jednostkę zużycia. Określenie kosztów ogrzewania przypadających na dany lokal, w danym sezonie grzewczym następuje poprzez: - wyliczenie opłaty za koszty stałe która jest iloczynem ceny za ogrzewanie 1 m2 i ilości metrów kwadratowych powierzchni grzewczej zajmowanego lokalu, - wyliczenie kosztów zużycia, które są iloczynem ceny za jednostkę zużycia i sumy skorygowanych przez współczynniki jednostek, - zsumowanie opisanych wyżej kosztów otrzymując kwotę łącznie, tzw. koszty użytkownika. Od sumy kosztów użytkownika odejmowana jest tzw. przedpłata czyli roczna zaliczka płacona do Spółdzielni na poczet centralnego ogrzewania. Jeśli przedpłata będzie większa niż koszty użytkownika wówczas następuje zwrot nadpłaconej kwoty, w odwrotnej sytuacji użytkownik musi dokonać dopłaty. Załącznikiem do niniejszej informacji jest schemat rozliczenia kosztów zużycia ciepła. Mamy nadzieję, iż przedstawiona informacja szczegółowo wyjaśnia stosowany w Spółdzielni Mieszkaniowej „HUTNIK” w Zawierciu sposób rozliczania opłat za centralne ogrzewanie. Wstecz
2. W rozliczeniu kosztów centralnego ogrzewania budynku możemy również zastosować alternatywnie tzw. trójpodział kosztów : Całkowite koszty centralnego ogrzewania budynku wynoszą 100 %. Zawierają one: 2.1. Koszty stałe na fakturze dostawcy, wynoszące najczęściej ok. 30 % kosztów
Obowiązuje od 01 sierpnia 2010 REGULAMIN ROZLICZANIA KOSZTÓW CENTRALNEGO OGRZEWANIA w ZGIERSKIEJ SPÓŁDZIELNI MIESZKANIOWEJ Postanowienia ogólne §1 1. W celu stworzenia warunków racjonalnego gospodarowania energią cieplną na potrzeby ogrzewania wprowad za się zasady pozwalające na obciążenie poszczególnych odbiorców kosztami zależnymi od zużytego przez nich ciepła 2.
Koszty zarządu nieruchomością wspólną Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali stanowi: „Art. 13. 1. Właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.” „Art. 14. Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności: 1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację, 2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę (…)”. „Art. 17. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada wspólnota mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu – w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.” Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne stanowi: „Art. 45a. (…) 8. Koszty zakupu ciepła, o których mowa w ust. 2, rozlicza się w części dotyczącej: 1) ogrzewania, stosując metody wykorzystujące: a) dla lokali mieszkalnych i użytkowych: – wskazania ciepłomierzy, – wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonych w przepisach o systemie oceny zgodności, – powierzchnię lub kubaturę tych lokali, 9. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji budynku określonych w odrębnych przepisach, stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat, o których mowa w ust. 4, w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej. (…) 12. W przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której mowa w ust. 9, wykorzystującej wskazania urządzeń wymienionych w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania.” Ustalenie zasad rozliczania kosztów zakupu ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania Wspólnota ma prawo ustalić zasady rozliczania kosztów zakupu ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania. Wprowadzenie wybranej metody rozliczeń następuje w formie np.: regulaminu rozliczeń ciepła przeznaczonego na ogrzewanie tego budynku. Nie powinno budzić wątpliwości, iż regulamin powinien być zgodny z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Z punktu widzenia użytkowników indywidualnych lokali szczególnie istotne znaczenie ma treść art. 45a ust. 8 Prawa energetycznego, zgodnie z którą koszty zakupu ciepła rozlicza się w części dotyczącej ogrzewania, stosując metody wykorzystujące dla lokali mieszkalnych i użytkowych: wskazania ciepłomierzy, wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonym w przepisach o systemie oceny zgodności albo powierzchnię lub kubaturę tych lokali, natomiast dla wspólnych części budynku wielolokalowego: powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali. Oznacza to, że katalog metod, jakie można stosować w celu rozliczenia ciepła dostarczonego do budynku na indywidualnych użytkowników lokali jest ograniczony. Niewątpliwie w sytuacji gdy brak jest indywidualnych wskaźników pomiarowych poboru, każda metoda pozwala jedynie w przybliżeniu, a więc ryczałtowo, dokonać rozliczenia. Jest przy tym oczywiste, że w lokalach, w których zainstalowano odpowiednie urządzenia pomiarowe, rozliczenie kosztów za zużyte ciepło ma charakter zindywidualizowany, natomiast inaczej wygląda kwestia rozliczeń, gdy takich urządzeń brak. Rozliczanie kosztów ciepła w budynku wielolokalowym Trzeba wskazać na brzmienie art. 45a ust. 12 Prawa energetycznego, który stanowi, iż w przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody rozliczenia wykorzystującej wskazania urządzeń pomiarowych, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania. W danym budynku mogą być lokale opomiarowane oraz lokale nieopomiarowane oraz elementy wspólne (klatki schodowe, strych itp.). Postanowienia uchwały wspólnoty mieszkaniowej mogą dotyczyć tylko nieruchomości wspólnej i nie mogą ingerować w prawa odrębnej własności lokali. Energię cieplną dostarczaną do lokali z podzielnikami ciepła właściciele tych lokali mają prawo rozliczać według ich wskazań analogicznie jak w przypadku rozliczeń za wodę do lokali wyposażonych w wodomierze. Przy braku opomiarowania (jego awarii), regulamin powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania. Generalnie koszty dostarczanej do lokalu energii cieplnej ponosi właściciel samodzielnie i w 100%, zatem skoro w lokalu zainstalowane zostały podzielniki umożliwiające wyliczenie kosztu tej energii, to wspólnota nie ma w tym zakresie żadnej mocy decyzyjnej. Nie ulega także wątpliwości, że właściciel lokalu obowiązany jest uczestniczyć w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej, co wymaga opracowania w formie uchwały zasad rozliczania kosztów dostarczania energii cieplnej, ale tylko do nieruchomości wspólnej. Zgodnie z ugruntowaną wykładnią art. 23 ustawy o własności lokali, znajdującą potwierdzenie np. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2009 r., sygn. akt II CSK 600/08 uchwały właścicieli lokali nie mogą ingerować w prawa odrębnej własności lokali. Podejmowane w trybie art. 23 ustawy o własności lokali dotyczyć mogą jedynie nieruchomości wspólnej i spraw z nią związanych. Uchwała ustalająca zasadę, że do mieszkania nieopomiarowanego przypisuje się nierozliczoną energie cieplną – jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego oraz ustalonymi metodami rozliczania. Obciążenie lokalu niepomiarowego całym zużyciem energii cieplnej pozostałym po jej rozliczeniu w lokalach opomiarowanych Nasze prawo nie przewiduje metody rozliczania pozwalającej na obciążenia lokalu (lokali) nieopomiarowanego całym zużyciem energii cieplnej (koszty przesyłu) pozostałym po jej rozliczeniu w lokalach opomiarowanych. Wiadomym jest, że biorąc pod uwagę powierzchnię lub kubaturę tego lokalu (nieopomiarowanego), nie da się uzasadnić w jakikolwiek sposób, że lokal ten zużył tyle energii cieplnej. Tym bardziej, że, jak Pan wskazuje, wspólnota zdaje sobie sprawę z tego, iż powstają starty. Straty te powinny być rozliczone między lokale w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali i ich udziału w budynku (częściach wspólnych). Zarząd powinien realizować uchwały wspólnoty, o ile są obowiązujące i nie zostały uchylone w wyniku ich zaskarżenia. Niekiedy jednak sytuacja jest tak klarowna co do naruszenia norm prawnych przez daną uchwałę (pomimo jej niezaskarżenia), że dopuszczenie przez zarząd do jej stosowania może spowodować pociągnięcie zarządu do odpowiedzialności przez osoby poszkodowane. W przedmiotowej sprawie wspólnota mogłaby wystawić rachunek na to mieszkanie. A potem przy braku zapłaty musiałaby udowadniać, że to mieszkanie zużyło tyle energii na CO. Nie udowodni. A to oznacza koszty sądowe – niepotrzebne. Należałoby naświetlić zagadnienie wspólnocie. A zarazem dokonać zmiany regulaminu: dopuścić możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania; a nadto ustali zasadę, że koszty ponad wskazania urządzeń pomiarowych w lokalach należy rozliczać między wszystkie lokale w proporcji do powierzchni lub kubatury lokali i ich udziału w budynku (częściach wspólnych). Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
Ostatni raz sprawdzałam jakość powietrza w woj. pomorskim dzisiaj (27.11.2023) o godz. 12:32. Wtedy uśrednione stany powietrza dla w woj. pomorskim wynosiły: skażenie PM2.5: 28% normy (7 µg/m³). Zanieczyszczenie nie zmieniło się. skażenie PM10: 22% normy (9 µg/m³). Zanieczyszczenie nie zmieniło się.
Witam serdecznie. Mam problem w swojej wspólnocie. Mamy własny piec i 30 lokali (w tym 6 lokali użytkowych - reszta mieszkania). Wszystkie lokale i mieszkania są opomiarowane elektronicznymi licznikami. Mamy jednak problem, bo w naszej wspólnocie jest kilka pustostanów nie ogrzewanych i w lokalach też nie grzeją. Mieszkańcy, którzy mieszkają i ogrzewają mieszkania płacą gigantyczne rachunki za ogrzewanie. Jak rozliczyć tych, którzy nie grzeją, żeby też ponosili część kosztów za ogrzewanie. Przecież według praw fizyki, ogrzewamy ich lokale przez mury. Dodam tylko, że piony przechodzą klatką schodową, a w lokalach i mieszkaniach mamy rozdzielnię rozprowadzającą rurki do grzejników. Czekam na odpowiedź.
Porównywałam sposoby rozliczania z budynków w SML-W i budynków wspólnot z Grajewa i Ełku, które są dokonywane przez administratorów wspólnot i w przypadku Grajewa również przez SM „ZGODA”. W Grajewie średnia cena ogrzewania za 1 m2 wynosi przeciętnie 1 zł.Ponad 30 procent mieszkańców Spółdzielni Mieszkaniowej w Sokółce zdecydowało się na zmianę metody rozliczania ogrzewania w mieszkaniach. - Ludzie dopłacają, zazwyczaj po kilkaset złotych - mówi Jerzy Saciłowski, prezes SM w Sokółce. Wielu mieszkańców w ostatnich latach zrezygnowało z podzielników i wybrało inną metodę rozliczania się za centralne ogrzewanie. Spółdzielnia nalicza im opłaty w zależności od powierzchni lokalu. Rozliczenia za 2021 rok ludzie ci otrzymali kilka dni temu. - Od momentu, kiedy mieszkańcy dostali te dokumenty, odbieramy tylko telefony i tłumaczymy skąd takie, a nie inne sumy - stwierdza Jerzy Saciłowski. - Teraz, gdy nie ma podzielników, a za ciepło płaci się od metrażu, to bywa, że grzejniki są poodkręcane, zaś mieszkańcy wietrzą w tym samym czasie mieszkania. Każdy płaci za każdego, zaś ci, którzy starają się z głową używać centralnego ogrzewania dopłacają za osoby marnujące ciepło. Najczęściej dopłata od mieszkania wynosi kilkaset złotych. W minionych latach wielu lokatorów otrzymywało zwroty lub nie musiało niczego dopłacać. W połowie lutego rozliczenia za ciepło otrzymają osoby w mieszkaniach z podzielnikami. (pb) FacebookInstagram Projekt rozporządzenia to efekt uchwalonej w kwietniu noweli ustawy o efektywności energetycznej, która zobowiązała MKiŚ do przygotowania odpowiedniego rozporządzenia dotyczącego indywidualnego rozliczania mieszkańców bloków z wykorzystywanego ogrzewania, a także ciepłej wody. W uzasadnieniu wyjaśniono, że celem nowego andrzej_ar pisze:podzielnik kosztów jak sama nazwa wskazuje służy do podzielenia kosztów ogrzewania pomiędzy mieszkańców. O ile znam system rozliczania (wprawdzie konkurencyjnej firmy ale znacząco nie powinny się różnić) to szczerze mówiąc nie wierzę w Twoje zapewnienia ani na jotę - dokładnie chodzi mi o tą część dotyczącą tego, że utrzymywałeś max 20stC itd itd. Eksperci: Temat złożony, ważny sposób rozliczania ciepła - Zasadniczo przyjmuje się, że świadczenia takie jak: woda, ścieki, energia elektryczna, energia cieplna, co do zasady powinny być uważane za odrębne świadczenia od usługi najmu, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z danych towarów i usług poprzez decydowanie o wielkości zużycia. pomieszczenia suszarni, pralni, wózkownie, pomieszczenia techniczne centralnego ogrzewania, wody, gazu, lokale użytkowe wbudowane, powstałe w wyniku zagospo-darowania powierzchni wspólnej, zadaszenia, schody przed budynkiem i w budynku, rynny spustowe, drzwi wejściowe do budynku i na galerie, okna w klatkach schodowych,
Koszty stałe i zmienne ciepła dostarczonego na ogrzewanie lokali użytkowych rozliczane są w okresach miesięcznych. § 4. W opomiarowanym systemie rozliczeń zasobów lokalowych Oświęcimskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. stosuje się współczynniki korygujące zużycia centralnego ogrzewania.
DMXlHP.